شهر من

آدرسم اینست:

کشور ایران است

نام شهر من

مسجدسلیمان است

شهر نامرادیها

ازدور نمایان است

بر حذر باش!!

دست دزدان است

شهر بی آب و نان و آزادی

شهر بی لبخند،

شهر بی شادی

دربند دیوان است

و از جهل ویران است.

امام و حاجی،

غاصب و قاتل

مرده و آخوند،

ظالم و جاهل

نام تابلوی هر خیابان است

نام هر اداره و

بخش و ارگان است

شهر ما شهرِ

خیل بی نوایان است

مردم این شهر

را بلب جان است

دروازه های شهر

سمت گورستان

مرکز این شهر

رو به زندانست

همسایه ها ی ما،

مثل هم هستند

یا بدل حسرت،

زانچه بشکسته

یا که سر کوبند بر در بسته

یابه پا زنجیر،

یا به لب جان است

یا بدل بغض و دیده گریان است

دیو ها اما از خون ما مستند

دزدان زخواب ما،

دروازه بشکستند

هر گوشه جلّادی

بر تخت بنشستند

بر خوان هرخانه،

ناخوانده مهمان است

بارگاه شهر دست نامردان

بند هر زندان فوج آزادگان

فانوسها امّا، نزد یارانست

شهر آبستن خیل دلیرانست

قصد آمدن داری؟

نگاهی به نقشه کن

به راه آن بنگر

لب فروبند و زجان بگذر

امروز می آیی؟

آدرس؛ ایران است

، پشت کشتارگاه امام،

سوگ و شیون و حرمان

بن بست مظلومان،

خانهُ غریبان است.

فردا می آیی؟

آدرس، ایران است

محله خوبان، باغ آزادی،

کوچهُ شادی

رقص نو جوانان است

جشن بیشماران است

م. روزبان